Ένας Τούρκος κι ένας Έλληνας ψαρεύανε με καλάμι δίπλα-δίπλα.Ξαφνικά τσιμπάνε και στα δύο τα καλάμια και αρχίζουν να μαζεύουνε πυρετωδώς τις πετονιές.Λοιπόν,απίθανο γεγονός,πρόκειται για το ίδιο ψάρι που έχει τσιμπήσει και στα δύο αγκίστρια και -φυσικά- οι πετονιές μπλεγμένες.Ακολουθεί τρικούβερτος καβγάς,κλωτσοπατινάδες,χριστοαλλαχοπαναγίες εκατέρωθεν,"όχι στο δικό μου τσίμπησε πρώτο","όχι αφού έβλεπα ότι μετά πήγες εσύ και έμπλεξες το καλάμι" κλπ.Κάποια στιγμή ο Έλληνας του λέει:
-"Ρε συ καρντάς,γιατί τσακωνώμαστε,αφού μπορούμε να τα βρούμε;Θες να γ@μήσει ο ένας τον άλλον κι όποιος βογγήξει πρώτος να παραχωρήσει το ψάρι στον άλλον;"
-"Θέλω",λέει ο Τούρκος.
-"Ωραία,στήσου πρώτος,γιατί δικιά μου ήταν η ιδέα".
-"Εντάξει" λέει ο Τούρκος,στήνεται και αμίλητος υπομένει το "αρκαντάν" του Έλληνα.Παληκάρι ως το τέλος,δεν βγάζει μιλιά και αφού τελείωσε το μαρτύριο( ; ) λέει του Έλληνα να στηθεί.Οπότε και ο πατριώτης:
-"Τι καθώμαστε τώρα και χαλάμε τις καρδιές μας για ένα κωλόψαρο,πάρ' το εσύ να πάει στο διάολο να πάει...".
http://kostasedessa.blogspot.com/2011/02/blog-post_5331.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου