Ήταν ο Κωστίκας. Μόλις ξυπνάει το πρωί βλέπει το όργανό του κάγκελο. Περιμένει κανένα τέταρτο, τίποτα αυτό, παρέμενε κάγκελο. Τι να κάνει τι να κάνει πάει στην γυναίκα του και της λέει:
- Ρε γυναίκα, από το πρωί που ξύπνησα είναι το όργανό μου κάγκελο. Δεν το κάνουμε μπας και μου πέσει;
- Και δεν κάνουμε; του λέει.
Το κάνουν μια, το κάνουν δυο, το κάνουν τρεις, το κάνουν 38 φορές, τίποτα το όργανό του, δεν έπεφτε. Παρέμενε κάγκελο. Του λέει λοιπόν η γυναίκα του:
- Κωστίκα, ωραία το κάναμε αλλά φτάνει. Δεν αντέχω άλλο, με ξεπάτωσες.
- Δεν πάει άλλο, θα πάω στο γιατρό, λέει ο Κωστίκας.
Πάει στο γιατρό και του λέει:
- Γιατρέ, δεν μπορώ άλλο. Από το πρωί το όργανό μου είναι κάγκελο.
- Αλήθεια; λέει ο γιατρός.
- Ναι και δεν είναι μόνο αυτό. Το κάναμε με τη γυναίκα μου 38 φορές αλλά τίποτα.
- Για βγάλε το έξω να το δω.
Το βγάζει αυτός έξω. Παίρνει ένα μεγεθυντικό φακό ο γιατρός και αρχίζει να το κοιτάει.
- Να το πρόβλημα! λέει και παίρνει ένα τσιμπιδάκι και βγάζει μια ψείρα από το όργανό του.
- Αυτή η ψείρα το κρατούσε σηκωμένο όλη την ώρα.
- Γιατρέ, δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω. Τι σου χρωστάω;
- Τίποτα μωρέ λέει ο γιατρός. Aσε την ψείρα και φύγε!
http://karditsas.blogspot.gr/2014/10/blog-post_70.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου